W walkę z zimą zaangażował się osobiście premier Tusk. Premier na konferencji prasowej o podręcznikach dla pierwszej klasy dowiedział się, że na Lubelszczyźnie panuje klęska zimowa, o czym nie wiedział, bo bywał poza granicami, ale skoro już się dowiedział, to najpierw wezwał na dywanik panią wojewodę i kazał jej z zimą walczyć porządnie. Czytaj całość »

Nie będzie wniosku o uchylenie immunitetu Antoniemu Macierewiczowi, bo Prokuratura Apelacyjna w Warszawie orzekła, że wprawdzie raport z likwidacji WSI jest dokumentem publiczno-prawnym, i choć wcześniej sąd uznał, że Macierewicz jako szef komisji weryfikacyjnej był funkcjonariuszem publicznym, to jednak raport nie jest dokumentem w świetle art. 271 kodeksu karnego. Nie jest więc dokumentem urzędowym, a tym samym poświadczenie w nim, na przykład nieprawdy, nie ma żadnego znaczenia. Czytaj całość »

I znów państwo się nie sprawdziło. Tym razem nie sprawdziło się przy okazji huraganu Ksawery. Skąd wiem, że się nie sprawdziło? Oczywiście z mediów. Czytaj całość »

Bardzo trudno dziś powiedzieć coś o Tadeuszu Mazowieckim, gdyż wokół wszyscy mówią, wspominają, podnoszą zasługi. Cenią Go nawet ci, którzy wcześniej nie cenili albo przynajmniej nie doceniali. Ja też – przyznaję – nie doceniałam, przynajmniej na początku. Oczywiście przeżywałam sejmowe przemówienie z ową przerwą na zasłabnięcie, ale nie jestem pewna, czy zdawałam sobie wówczas sprawę, co tak naprawdę znaczy objęcie przez niego funkcji premiera, jak głęboka nastąpi w Polsce zmiana. Dopiero w grudniowe wieczory i noce 1989, kiedy komisja kierowana przez posła Andrzeja Zawiślaka kończyła prace nad pakietem ustaw Balcerowicza, zaczynało docierać do nas, sprawozdawców sejmowych, że naprawdę dzieje się coś wyjątkowego, niepowtarzalnego, że jesteśmy przed skokiem nieznane, który nie wiadomo czym się skończy. Pamiętam taką wieczorną rozmowę z Karolem Modzelewskim, wówczas senatorem, który uważał, że niektóre z tych ustaw są nie do przyjęcia (konsekwentnie głosował zresztą potem przeciwko dwóm czy trzem). W podziemnym korytarzu, łączącym sejmową salę z restauracją, trzymał mnie za klapy kostiumu prawie krzycząc: to doprowadzi do rewolucji! w Polsce wybuchnie rewolucja! Gdy wychodziło się w Sejmu w zimną grudniową noc dreszcze biegały po plecach na myśl, co może się stać tego 1 stycznia 1990, kiedy wejdzie w życie plan Balcerowicza. I tylko premier wydawał się spokojny. Czytaj całość »

Wspinamy się na szczyty. Na szczyty absurdu, groteski, politycznej hucpy. – Nigdy bym nie przypuszczał, że przyjdzie mi znaleźć się w sytuacji tych, którzy niedawno byli prześladowani za prawdę katyńską. Dziś czuję się ich spadkobiercą i to jest zaszczyt – wyznał tygodnikowi  „W sieci”  prof. Wiesław Binienda, czołowy smoleński ekspert od Macierewicza. I a propos „katyńskiego kłamstwa” snuje dalej pełną napięcia i zarazem grozy opowieść, że „niemalże ci sami ludzie, których terroryzowano i wyciszano w tamtej sprawie teraz są poddawani podobnej obróbce”.

Czytaj całość »

Nie da się pomniejszyć zwycięstwa PiS na Podkarpaciu, bo przecież  w tym starciu gra toczyła się o sprawę w gruncie rzeczy bez znaczenia, czyli o mandat senatorski, który nic w układzie politycznym nie zmienia. Chodziło wyłącznie o symboliczny przekaz generalny, a nie o procenty frekwencji czy o to, ile uzbierają inni, zwłaszcza jednoprocentowi kandydaci. Czytaj całość »

Prof. Michał Kleiber, prezes Polskiej Akademii Nauk jako pierwszy, po wakacyjnej przerwie, postanowił wrócić do Smoleńska. Wyprzedził w tym nawet Antoniego Macierewicza, którego PiS na razie dość skrzętnie chowa, aby nie psuć ogólnego wizerunku partii i coraz lepszych notowań w opinii publicznej. Czytaj całość »

Gdy usłyszałam, że prezydent Krakowa, prof. Jacek Majchrowski, na miejsce pochówku Sławomira Mrożka proponuje wybór między Aleją Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim a Panteonem w kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła nie miałam wątpliwości – Cmentarz Rakowicki wydawał mi się miejscem zdecydowanie najlepszym i jedynym możliwym. Czytaj całość »

Jarosław Gowin stanął pod pomnikiem Polskiego Państwa Podziemnego naprzeciwko Sejmu i po raz kolejny, z godnością, jak przystało w miejscu, które zajął, zganił Donalda Tuska. Tym razem jako tchórza, w czym jakoś tam próbował nawiązać do znanego wystąpienia Piotra Dudy, choć oczywiście jak to akademik użył bardziej eleganckich określeń. Premier boi się debaty z nim, czyli z Gowinem, bo w sposób oczywisty nie ma racji. Racja jest po stronie Gowina. Czytaj całość »

Dość często rozmawiałam z Jarosławem Gowinem, zwłaszcza gdy był ministrem sprawiedliwości, ponieważ byłam ciekawa, co w tym trudnym resorcie zamierza zrobić. Czytaj całość »